Na het lezen van het eerste boek van Lonneke,"alleen een beetje verliefd" was ik erg benieuwd naar het vervolg. Vindt Lonneke haar geluk? Wat staat haar en de kinderen allemaal te wachten? In het eerste boek is ze nog getrouwd maar werd ze verliefd op een collega, ging vreemd en besloot dan haar huwelijk op te geven en verder te gaan met haar minnaar. Ik vond het heel gek om een boek te lezen dat autobiografisch is, maar toch als een roman aanvoelt. Het verhaal voelde voor mij aan als een soap. Ik vergat soms even de realiteit. Daarnaast bevat het eerste stuk van het boek veel kommer en kwel. Net als haar vriendin kon ik me ook heel moeilijk verplaatsen in de keuzes die Lonneke gemaakt heeft. Het zouden nooit mijn eigen keuzes zijn geweest. Dat maakte het voor mij heel lastig om me goed in te leven in het verhaal. Ondanks de voor mij negatieve sfeer in het boek, dat mij toch wel enigszins beïnvloedde in het lezen, bleef ik wel enorm nieuwsgierig. Ik was razend benieuwd hoe het Lonneke zou vergaan. De vlotte en makkelijke schrijfstijl zorgden er dan ook voor dat ik toch door bleef lezen en snel door het boek vloog.Op de een of andere manier weet Lonneke je toch te pakken met haar verhaal, want ook ik ben wel heel nieuwsgierig naar het vervolg van haar leven. Heeft ze voor haar en de jongens de juiste keuze gemaakt?..Het zou leuk zijn als er ook nog een derde deel volgt! Ik nam contact op met Lonneke en ze vertelde me dat ze bezig is aan haar derde boek

Met de geboorte van Fleur lacht het geluk Nadja en Jeroen toe. Maar hun leven verandert plotseling als Jeroen de geboortekaartjes op de post gaat doen. Op nog geen vijf meter van hun voordeur in Londen wordt hij door een wildvreemde doodgestoken.

Soms moet je de stap wagen, ook al weet je niet of het goed afloopt...

Je blijft altijd de ouder van je kind. Maar wat gebeurt er als je kinderen zelf volwassen worden? Hoe verandert je rol als ouder en hoe is de relatie met een jongvolwassene (18-29 jaar) of met de dertiger of veertiger met een eigen gezin? Elke levensfase en situatie kent eigen uitdagingen. Aan de hand van persoonlijke ervaringen van ouders en advies van vooraanstaande experts laat dit boek je zien hoe je omgaat met je volwassen kind en dilemma's aan kunt pakken

Aline en Robert zijn bijna zeventig en wonen al een paar jaar aan de Spaanse Costa Blanca. Na een moeilijke tijd vonden ze elkaar en nu zijn ze al ruim twintig jaar gelukkig samen. Maar dan ontmoet Robert Gitane, een verleidelijke Spaanse brunette, die het niet zo nauw neemt met de zeden. Robert raakt halsoverkop verliefd op haar. Wanneer Aline naar haar geboorteland België vertrekt voor de verjaardag van haar zoon, ziet Robert zijn kans schoon om zich nog één keer over te geven aan hartstocht – nog één keer het gevoel te hebben dat hij leeft. Bij haar terugkomst vermoedt Aline dat er iets speelt tussen Robert en de Spaanse en hun leven neemt een dramatische wending. Laatste vlam is een tragisch liefdesverhaal over bedriegen en bedrogen worden. Met venijnig plezier ontleedt Ibrahim Selman hoe één foute keuze niet alleen je eigen leven maar ook dat van de mensen om je heen kan verwoesten.

Een toevallige bezoeker vat liefde op voor een jonge vrouw die in coma in het ziekenhuis ligt en biedt haar warme troost.

Op haar dertigste leidt Anastasya Chernook een leven waar velen jaloers op zouden zijn: succesvol onderneemster met haar School of Confidence, vast panellid bij Gert Verhulst, covermodel voor Flair, populaire podcastmaakster en gelukkige moeder. Haar motto: je kan zijn wie je wil zijn. Maar niets komt vanzelf. In ‘De kroning van het krotkind’ vertelt Chernook over haar indrukwekkende parcours: hoe ze als zesjarig kind van Kirgizische illegalen in een West-Vlaams krot belandde, te kampen had met een met demonen worstelende vader en gepest en uitgesloten werd wegens haar afkomst en armoede, maar ook over hoe ze zich uit de ellende vocht en gelukkig werd. ‘De kroning van het krotkind’ is het inspirerende levensverhaal van een moedige, doortastende vrouw die de levenslessen die ze onderweg vergaarde wil delen met haar lezers.

Sophie valt als een blok voor kunsthandelaar Max, telg uit een orthodox Joodse familie, die de interesse in haar eigen Joodse achtergrond wekt. Ze weet niet veel meer dan dat haar vader - een oorlogswees - het gezin verlaten heeft toen zij klein was. Het verleden speelt ook bij Max een rol. Familietradities dwingen hem te kiezen voor een écht Joods meisje.Ze besluiten dat Sophie naar Israël gaat om daar een overgangsprogramma te volgen aan een Orthodox Joodse meisjes-jeshiwe. Haar moeder ziet haar met een zorgelijk hart vertrekken. Maar wordt Sophie wel de vrouw op wie het thuisfront hoopt? Het boek laat de Joodse cultuur kennen als je u wil bekeren tot het Jodendom maar laat ook zien hoe erg je veranderd kan worden tot iemand die je eigenlijk niet bent. Sophie wordt Sarah maar het blijft niet alleen bij de naamsverandering. 

Klik hier om een tekst te typen.

Ik zou dit boek niet ontleend hebben als het me niet aangeraden was geweest, met op het oog voor de auteur te mogen interviewen. Bij navraag bleek Chris Geets echter overleden aan kanker was en een interview dus niet meer mogelijk was. Ik wou toch het boek nog lezen, omdat het me nieuwsgierig maakte. Rond escort hangt zo'n groot geheim, taboe en toen ik het vrij dikke boek las van 231 pagina's vond ik het vlot lezen, is in spreektaal alsof hij tegenover je zit en zijn verhaal verteld. Hij was baas van één van de grootste bureaus van escortmeisjes in Vlaanderen, zijn bureau was op het Antwerpse Kiel zelfs en de klanten waren over heel Vlaanderen maar ook in Hemiksem en Wilrijk dus echt wel dichtbij waardoor het boek en het verhaal echt wel binnenkwam. Het kon je buurmeisje maar zijn! Hij vertelt in het boek waarom hij pooier werd, hoeveel zwart geld er in die wereld omgaat en welke houding de politie hierbij aanneemt. Maar wat mij vooral interessant leek was wie die dames zijn die kiezen voor de meest chique vorm van prostitutie en waarom ze het doen. Elk meisje vertelt ook in het boek haar verhaal over de waarom én ook negatieve verhalen die ze met de klanten meemaakten. Ook is er een heel hoofdstuk gewijd aan de klanten, wie zijn die mannen die een escort bellen, wat betalen ze daarvoor en wat zijn hun soms bizarre wensen? De chauffeurs doen ook nog hun duit in het zakje waardoor het boek en het beroep geen geheimen meer voor me heeft!

Vrouwen in Saoedi-Arabië mogen geen paspoort aanvragen of naar het buitenland reizen zonder toestemming van hun man/vader/broer/voogd. Zelf autorijden is voor vrouwen verboden. In dit land werkt Maria, als verpleegkundige maar als westerse vrije vrouw belandt ze daar in hilarische, maar ook schokkende situaties. De islamitische strenge regels beperken de vrijheid van vrouwen en daar krijgt ze het meer en meer moeilijk mee. Verliefd worden op een Saoudische man en een onthoofding zien gebeuren is iets dat ze niet voor mogelijk had gehouden. Het boek is gebaseerd op eigen ervaringen van de auteur maar ondertussen zijn er dingen aan het veranderen. Sinds 2015 mogen vrouwen daar nu ook gaan stemmen en sinds kort mogen de vrouwen nu ook autorijden en hoeven ze geen gezichtssluier meer te dragen. Het is nog lang niet hoe het zou moeten zoals in onze landen want vrouwen mogen nog steeds niet opkomen voor hun zelf en zeker geen vrouwenrechten hebben want dan worden ze nog steeds opgepakt en gevangen gezet. Een leerrijk en interessant boek waar ik wel wat van heb opgestoken!

Peter Teggelaar en Marc Gilsing, twee avonturiers uit Nederland, beseffen dat ze op 24 jarige leeftijd zullen sterven op een desolate plek in de Sahara. Ze richten zich in hun dagboek tot geliefden, familie en vrienden met hartverscheurende afscheidsbrieven. Brieven zonder zelfmedelijden maar met humor en zelfspot, berusting en de zorg voor hen die achterblijven. Het dagboek werd aangetroffen naast hun lichamen en is een troostrijk houvast voor de nabestaanden. Dertig jaar later publiceert een goede vriend van het tweetal het complete dagboek van de fatale woestijnreis, met fragmenten uit het dagboek en persoonlijke foto's. Persoonlijk dacht ik dat het boek me meer zou raken. Er is een heel hoofdstuk gewijd aan het leven in Nederland, hoe hun levens waren voor ze vertrokken naar de Sahara, waarschijnlijk om te schetsen hoe die jongens waren voor ze de reis maakten maar dat was voor mij niet echt nodig. Het boek is ook opgedeeld in verleden en dan weer de zoektocht en de vondst van de lichamen dus de switch naar verleden en heden had ook niet gehoeven voor mij.