Ik kom uit een omgeving waar het materiële heel belangrijk was, waar heel belangrijk was wat mensen over ons dachten. Welvaart stond boven welzijn. Als twintiger heb ik een zwaar ongeval heb gehad tijdens het diepzeeduiken, ik heb toen ingezien wat ik niet goed had gedaan. Ik voelde me gevangen in mijn eigen lichaam en besefte dat ik in de voetsporen van mijn vader aan het lopen was. Ik heb hard aan mezelf moeten werken om dingen te veranderen. Ik ben op zoektocht geweest in verschillende religies. Ik heb lang Joodse filosofie gestudeerd, vaak Russische orthodoxe kerken bezocht, ik ben zes keer in Indië geweest, ik ben drie keer uitgenodigd geweest om lid te worden van de vrijmetselarij, waar ik niet op ben in gegaan. Ik wil vrij zijn. Uit alles kan je iets goed halen. Dat heeft gemaakt wie ik nu ben.

Hoe hebben jouw persoonlijke ervaringen jouw kijk op het leven en de wereld gevormd?

Ik heb een opleiding psychotherapie gevolgd en dat heeft veel gedaan met mij. Ik kijk veel naar mensen, naar hun gedrag en naar mijn eigen gedrag. Hoe denk je, hoe spreek je en hoe zijn je handelingen? Zelfkennis en aanvaarden wie ik ben was een begin om anderen te aanvaarden. Ik heb gaandeweg mijn eigen waarden leren ontdekken. Ik ben nu vandaag de dag een tevreden iemand.

Hoe zorg je ervoor dat je boeken interessant zijn voor veel mensen, zelfs als je ingewikkelde ideeën bespreekt?

Ik heb geen moeite om iets op een eenvoudige manier toe te lichten. Je kan een tekst schrijven met duizend woorden en de indruk geven dat je veel weet maar volgens mij is het waardevoller om iets uit te leggen op een eenvoudige manier die iedereen begrijpt. Ik hoef niets te bewijzen. Mensen die zware literatuur of moeilijke woorden gebruiken die willen in mijn ogen iets bewijzen.

Heb je bepaalde rituelen die je helpen bij het verkennen van filosofische concepten?

Ik ben in Indië geweest en ik heb daar heel wat rituelen gezien. Rituelen hebben wij niet nodig. Het moet vanuit jezelf komen en niet vanuit een ritueel. Een ritueel is eigenlijk een ondersteuning omdat je iets tekort hebt.

Je schrijft zowel psychologische romans als politiethrillers. Wat trok je aan tot het schrijven van beide genres?

Ik had heel graag gewerkt bij de gerechtelijke politie. Het blijft me nog steeds interesseren. Die psychologische romans, daar vind ik mezelf in terug. Het zijn fantasieën als compensatie op eventuele tekorten of dingen die je beleefd hebt. In ieder boek zit een stuk van mezelf. Ik ben beginnen schrijven op mijn zestigste, toen ben ik thuisgebleven om als mantelzorger te zorgen voor mijn zieke vrouw. Ik ging niet meer veel buiten dus er ontstond veel tijd. Ik heb altijd al willen schrijven dus met de tijd die vrij kwam was dit ideaal. Met mijn werk als therapeut ben ik na 15 jaar gestopt omdat ik opgebrand was. Ik ben nu vrijwilliger bij Coda, doe daar rouwbegeleiding. Mijn vrouw is negen jaar ziek geweest. Bij dementie verlies je je partner ook al leeft ze nog, eigenlijk zit je dan al in een rouwproces. Haar overlijden was een bevrijding voor haar en voor mij. Het schrijven tijdens haar proces was ook een vlucht, compensatie. Na haar overlijden ben ik gecrasht door uitputting en heel opmerkelijk, toen is de film van mijn jeugd bovengekomen. In een rouwproces kan het één het andere meesleuren.

Hoe integreer je filosofische en spirituele thema’s in je werk, vooral binnen het genre van politiethrillers?

Ik ben heel blij met de reactie van iemand die al mijn boeken gelezen heeft en zei dat je bij mij altijd tussen de lijntjes moet lezen. Ik ga nooit zeggen dat die persoon zus of zo is maar door zijn handelingen haal je eruit hoe die persoon is. In mijn politieverhalen zit dit het minste maar naar het schijnt haal je daar wel het diepmenselijke uit. Mijn verhalen hebben heel weinig met geweld te maken. In mijn boeken beschrijf ik hoe verschillende personages omgaan met gezag, met dominantie van instituten of mensen onder elkaar. In mijn romans gaat het over liefde en mijn politieverhalen gaan over menselijke verhoudingen.

Zie je jouw boeken als een manier om lezers aan te moedigen om dieper na te denken over filosofie of is het meer bedoeld als entertainment met een diepere boodschap?

Als we het hebben over de trilogie gaat het over bewustwording dat is dus zuiver spiritualiteit en psychologie. De twee romans zijn eigenlijk een middel om dieper na te denken. De politieverhalen geven dan weer stof tot nadenken mee.

Hoe bedenk je de personages en de verhaallijn van de boeken?

Dat vind ik dus heel leuk om te doen. Eerst heb ik een idee en ik laat dat broeden, automatisch komt daar een personage in die plot en komen er mensen die er niet in passen en andere juist wel dus mijn personages komen tot stand door middel van een natuurlijke groei. Aan ideetjes ontbreekt het me niet. Aan tijd wel.

Hoe ga je om met complexe onderwerpen die je in je boeken behandeld?

Op een heel menselijke manier. De onmacht aanbrengen, niet weten en het zoeken, durven input vragen aan iemand anders, uitwisselen tot het conflict is opgelost.

Heb je plannen voor een volgend boek?

Ik heb vier manuscripten maar ik heb ze naar heel wat uitgevers gestuurd en vind geen goede match en wil me er goed bij voelen. Ik ga ook geen boek uitgeven in eigen beheer. Mijn proeflezers hebben mijn verhalen gelezen, vinden ze goed maar ik zoek een “menselijke” uitgever. Verder denk ik erover workshops te geven rond de trilogie. We kunnen dan praten over thema’s die me nauw aan het hart liggen. Ik zou bijvoorbeeld de vraag kunnen stellen of “welzijn” geen beter woord is dan “welvaart”. Is het liefde die blind maakt, of is het verliefdheid? We spreken ook altijd over “geven en nemen” maar is het niet “geven en ontvangen”? Ik kan hier nog lang over praten, als je wil.

Onze tijd zit erop. Bedankt om een kijkje te mogen nemen in jouw schrijfwereld!