Interview Elien en Ann

Ann: Ik ben een vrouw van 52 jaar en mama van twee zonen, ik kom oorspronkelijk uit Limburg en ben verhuisd naar Antwerpen. Sinds een jaar woon ik in Spanje. Ik heb jarenlang de eerste erotische winkel “Erotische verbeelding” gehad die ik nu enkel online verderzet, met de hulp van mijn twee zonen. Ik ben een hetero vrouw en ik ben getrouwd maar ik hou ontzettend veel van vrouwen en van vrouwentaal. Ik ben een positief iemand en daar ben ik dankbaar voor.

Elien: Goh, ineens een levensvraag. Ik zou mezelf omschrijven als een open boek. Ik ben journaliste en ik heb er altijd van gedroomd om schrijfster te worden. Als kind zat ik met mijn mama sprookjesverhaaltjes te verzinnen. Ik was ook een echte boeken verslindster. Ik had ook altijd een bucketlist waarop stond: “een boek uitgeven voor mijn dertigste levensjaar”. Vier jaar over datum maar het boek is er wel! Ik hoop dus dat ik vanaf nu een schrijfster ben die ook graag journalistiek werk doet. Ik ben ook iemands vriendin, dat vind ik ook belangrijk, en plusouder van twee topkoters. En niet te vergeten: “dog mama” van een husky.

Ann, je had ook al een aantal boeken op jouw naam staan waaronder “Vaginaplezier”, “12 orgasmes” en “Samen zin”. Elien, jij werkt vooral ook rond erotiek in Flair. Vanwaar de interesse in erotiek?

Ann: Ik hou van mooie lingerie en wilde daar iets mee doen. Op een eroticabeurs in Nederland zag ik stijlvolle lingerie en omdat ik ook wou ondernemen was de puzzel snel gelegd. Vooral de lingerie van Marlies Dekkers vond ik als prille twintiger prachtig. Zij bezag het vrouwenlichaam als een kunstwerk, haar lingerie maakt vrouwen sterk en mooi zonder dat het platvloers wordt en het zit nog lekker ook. Ze was hierin echt een voorloper

Elien: Mijn interesse in erotiek is voor mezelf ook een raadsel. Wij waren thuis een heel open gezin, ik mocht doen waar zin in had, ik mocht alles uitproberen, over geaardheid werd open gesproken. Wat ik ook werd, ik zou thuis altijd welkom zijn. Maar er werd nooit over seks gesproken. Als er dan toch iets over gezegd moest worden was dat altijd met de blos op de wangen. Zelfs nu nog. Mijn mama is uiteraard heel trots dat het boek er is maar ze zit er beetje mee verveeld dat het met erotiek te maken heeft. In 2014 ben ik bij Flair beginnen werken en wat me daar opviel was dat zelfs op een redactie van Flair, dat toch wel een vooruitstrevend magazine is, iedereen daar toch nog heel voorzichtig was. Ik heb nooit een filter en schaam me zelden of nooit. Ik vond het belangrijk dat zo’n blad met een groot bereik op een open en positieve manier over seks kon praten en daarom vond ik dat ik het moest doen, iemand moet de eerste zijn, toch. Ik schrijf op een zachte en liefdevolle manier over seks.

Jullie schreven samen het boek “Rood fruit”. Ann, is dit een ander soort boek dan je vorige boeken?

Ann: Ja want dit is volledig uit de fantasie ontstaan. De andere boeken waren informatief en adviserend over orgasmes en het vrouwenlichaam. Een boek maken heeft eigenlijk een grote impact. Elien was redacteur van mijn andere boeken en ze was ook nog een buurmeisje. Het klikte tussen ons, zeker omdat ze over erotiek schrijft in Flair. Ik had veel info en veel stof tot vertellen maar hoe dat neer te schrijven, wist ik niet. Schrijven is een vak apart. Ik hou ontzettend veel van Elien haar pen. Ze schrijft helder en duidelijk en minder ingewikkeld dan ik zou doen. We besloten samen om een leuk boek te maken. Het was evident dat we dit samen zouden doen.

Elien: Ann was al bezig met verhaaltjes schrijven over vrouwen die vanalles beleefden, zo kon ze vanuit de fantasie toch ook advies geven. Misschien ben je niet altijd even blij met je seksleven, maar ze wou de verhalen ook niet te zwaar maken. Ze wou vooral meegeven dat je je zin in het speelse niet mag verliezen. Ik ben goed in opbouw en structuur en zo groeide ons erotisch verhaal. We zaten vanaf het begin op dezelfde golflengte. Het was wat zoeken in het begin tot het een geheel werd, maar het eigenlijke verhaal is iets totaal anders geworden dan het eerste idee. Het was een fijne samenwerking!

Klopt het dat jullie inspiratie komt uit jullie werk als Flairredactrice en door de verhalen in de erotische winkel?

Ann: Voor mij zijn het de verhalen geweest in de winkel maar zeker ook de vrouwenavonden die ik organiseerde. Samen met mijn fantasie is de trein van verbeelding dan vertrokken. De meeste mensen denken dat seks maar vanzelf moet gaan maar dat is niet waar, je kan veel leren en trainen. En sommigen zijn alleen of in een moeilijke situatie, dat is allemaal een hemelsbreed verschil. Je ziet de seksuele beleving ook veranderen met de leeftijd of met je gezondheidstoestand.

Elien: Ik vond de inspiratie bij Ann (lacht). Toen Ann haar winkel nog had, zat ik daar veel. Op één van die dagen zei ze dat ze op iets zat te broeden en ik was meteen mee. Ann is door de jaren heen een inspiratiebron geweest voor mij omdat zij zo mooi in het leven staat. Ik kijk ook naar haar op, naar de manier waarop zij naar de wereld kijkt. Verder vind ik de inspiratie in het dagelijkse leven. Als er dingen gebeuren in mijn leven denk ik soms dat dit een scéne zou kunnen zijn. Voor Flair schrijf ik elke week een kortverhaal en dat is ook gebaseerd op mijn rijke fantasie. Fantasie heb ik altijd gehad, ik ging vroeger wandelen met mijn onzichtbare honden.

Waarover gaat het boek Rood fruit?

Over drie vrouwen die heel verschillend zijn en die op een heel ander punt in hun leven staan. Maar je merkt dat de wereld best klein is en op amper vier dagen tijd staat hun wereld op zijn kop. Plots staan onze personages heel wat dichter bij elkaar dan ze oorspronkelijk dachten en maken samen zelfs heel intieme dingen mee.

Waarom lezen mensen graag over erotiek?

Ann: Omdat het iets is dat je opwindt, hoop ik. Dat geeft gelukstoffen vrij en geeft mentale bevrediging. Het lezen van erotiek is ook een soort van meditatie, voor mij is dat toch zo. Zelfs in een blaadje als Elle vind ik erotiek. Ik weet dat zoiets vrouwen helpt om zin te krijgen. Soms is rode nagellak al een begin om ergens erotiek in te zien. Ik hoop dat we goesting kunnen overbrengen door de goesting waarmee we het boek gemaakt hebben. Het fijnste voor mij is achter de rug: het creëren. Ik gun alle vrouwen een heerlijke tijd.

Elien: Ik denk dat heel veel mensen de voeling met hun zintuigen kwijt zijn en hun innerlijke sensualiteit. Ik denk dat dit een heel toegankelijke manier is om dat een beetje terug aan te wakkeren en terug te voelen dat je vrouw/man bent, naast ouder of dochter of werknemer. Het lijkt me ook veel laagdrempeliger dan porno kijken.

Zijn er nog plannen voor een volgend boek?

Ann: Eigenlijk niet. Ik heb nu echt wel veel informatieve boeken geschreven en ik ben uitverteld. Je kan geen boek maken zomaar, je moet ook echt iets te vertellen hebben. Ik ben niet het soort vrouw die zomaar iets begint te verzinnen. Ik sluit niet uit dat ik nog samen met Elien verhalen zal schrijven. We willen immers ook eens een winterverhaal schrijven. Denk je dat de mensen hierop wachten?

Ik denk dat mensen het zeker kunnen smaken, omdat erotiek vaak wordt geassocieerd met iets platvloers en jullie een zeer vrouwvriendelijk erotisch boek hebben geschreven. Daar is wel nood aan, denk ik. De vraag die ik me eerder stel is of Vlaanderen hier wel klaar voor is. In Nederland zijn de mensen veel meer openminded en minder gereserveerd. Vroeger was praten over erotiek taboe maar nu worden er hoofdstukken aan gewijd in tijdschriften als Flair. Vroeger ondenkbaar en nu meer bespreekbaar.

Ann: Ik krijg er kippenvel van, mooi gezegd. Je bent mijn leeftijdsgenoot dus wil ik eens weten of je het boek niet te jong vindt? Ik ben echt benieuwd wie ons boek gaat lezen. Ik wil dat het boek gelezen kan worden zowel door een twintiger als door een zestiger.

Het kan zowel gelezen worden door een jonger als een ouder publiek denk ik, maar als een dame van 70 het boek 'erover' vindt, kan het liggen aan de generatie, maar ook aan het karakter en de mentaliteit. Wat kenmerkt eigenlijk jullie schrijfstijl?

Ann: Elien omschrijft mijn schrijfstijl als een Marokkaanse keuken, een snufje hier en een snuifje daar, een kruidje hier en een kruidje daar, en een tikkeltje zweverig. Ik heb graag mysterie als ik schrijf. Elien daarentegen is Italiaanse keuken. Helder en met een duidelijk vertrekpunt. Iedereen kan volgen, ze wil het lekker maken maar niet te moeilijk. Wij vullen elkaar daarom ook heel goed aan.

Elien: Ik vind vooral een vlotte schrijfstijl belangrijk. Ik kan andere stijlen lezen maar voor mij moet het vlot leesbaar zijn. Ik vind het mooi wat mensen met zinnen kunnen doen maar als ik moet terug bladeren om te zien wat ik nu weer gelezen heb, dan hoeft het voor mij niet. Het moet vlot en makkelijk leesbaar zijn.

Vanwaar de titel Rood fruit?

Ann: Ik vind fruit iets heel erotisch hebben. In Spanje is het de gewoonte om 12 druiven te eten met nieuwjaar. Toen we met het verhaal bezig waren dacht ik aan die Spaanse druiven, maar ik wilde het niet gebruiken als titel omdat het teveel aanleunde tegen de titel van mijn vorige boek “12 orgasmes”. Toch wilden we iets met fruit doen omdat we dat beiden sensueel vonden.

Elien: Toen zei ik: “ja rood fruit”! Meer was het eigenlijk niet, dus zelfs dat hebben we samen verzonnen.

Hoe trots zijn jullie op dit boek?

Elien: Vooral ben ik heel trots omdat het mijn eerste boek is. Ik voel het aan alsof het een baby’tje is dat op de wereld komt. Nu moet ik me er bewust aan herinneren dat ik ruim de tijd moet nemen om van deze ‘geboorte’ te genieten voor ik aan een nieuw project begin.

Zijn jullie zelf lezers?

Ann: Nee niet echt. Ik had nooit zoveel tijd om te lezen, nu wel meer. Ik heb het e- boek van Saskia de Coster van een vriendin gekregen en dat ben ik wel aan het lezen. Ik ben ook een magazine lezer, nu lees ik de Spaanse magazines. Ik wil vooral nieuwe dingen lezen. De klassiekers doorworstelen si minden aan mij besteed. Een boek moet voor mij nazinderen.

Elien: Als kind verslond ik echt het ene boek na het andere maar toen ik twintig was is mijn zicht achteruit gegaan. Ondertussen ben ik ernstig slechtziend. Zonder dingen uit te vergroten kan ik geen boeken meer lezen maar ik heb dan audio boeken ontdekt. Ik luister minstens één audio boek per maand. Soms meer. Ik heb nu het hele repertoire van Stephen King gelezen. Ik luister ook graag romance novels na een drukke werkdag. Dan hoef ik niet te veel na te denken. Spannende boeken genieten wel mijn voorkeur, daar kan ik van genieten. Op dit moment ben ik bezig met “Ik ben er niet” van Lize Spit. Voor mezelf mag het dus wat steviger zijn maar het belangrijkste voor mij is dat het heel vlot geschreven is.

Stel, jullie boek kan verfilmd worden. Welke acteur zou je vragen voor de man en welke actrices voor de drie vrouwen in het boek?

Elien: We hebben hier over nagedacht en we vinden dat iedere lezer dat voor zichzelf moet kunnen invullen. Het boek speelt zich af in Antwerpen en mensen die Antwerpen kennen zullen sommige plaatsen herkennen. Een eetcafé waar kiwi’s in de bomen hangen, zoveel zijn er niet dus mensen die daar vaak komen zouden dat kunnen herkennen. Maar het is nooit zo concreet geschreven dat het alleen maar daar zou kunnen zijn. Ik wil dat de lezers hun eigen fantasie gebruiken. Maar het was wel tof om samen te kunnen kijken welke acteurs wij herkennen in de personages van het boek.

Ann: Voor Don kozen we de acteur Chris Hemsworth en voor onze drie vrouwen was het eerder een uitdaging. Het plaatje moest kloppen. Voor Aster is het Cara Delevinge, voor Mercedes is het Adriana Ugarte en voor Alex zal het Drew Barrymore worden.

Dames bedankt voor het aangename gesprek!

Cover "Rood Fruit": illustratie door Julie Vangeel