Ik ben een alleenstaande mama van een geweldige vierjarige zoon. Intussen 30 lentes oud (of jong, haha). Het grootste genot in mijn leven is mijn zoontje, mijn familie en vriendinnen. In het dagelijks leven sta ik voor de klas bij kindjes van het eerste leerjaar, een job die ik nog steeds heel graag doe. Daarnaast ben ik ook actief op sociale media.

Waarom een boek over alleenstaand ouderschap, zijn die er al niet genoeg?

Toen ik in de lente, voor de eerste corona lockdown, met valiezen terug bij mijn ouders stond, leek alles even heel onwerkelijk. Ik kreeg op sociale media enorm veel berichten, over mensen in hetzelfde schuitje, mensen die mij om raad kwamen vragen op het moment dat ik zelf amper het hoofd boven water hield. Stillaan kwam ik er terug bovenop en kreeg ik plezier in mijn nieuwe leven. Dat wilde ik delen, het gevoel van begin tot happy end. Want alles komt écht goed, hoe groot het cliché ook is, zoveel waarheid zit er ook in. Al kan ik maar 1 iemand op het moment dat hij/zij er nood aan heeft een klein beetje steun kan geven, dan was dit project geslaagd.

Wat wil je bereiken met het boek?

Op het moment dat je beslist om uit elkaar te gaan en er zijn kindjes in het spel lijkt het alsof de hele wereld instort. Alsof je de enige bent die door zo’n periode moet gaan. Met dit boek wil ik tonen dat je niet alleen bent, we zijn met meer dan ooit in hetzelfde schuitje. En dat schuitje kan ongelofelijk mooi zijn. Toen ik de massale berichten kreeg voelde ik enorm dat er nood was aan een eerlijk boek. Ik heb toen van uitgeverij Pelckmans die kans gekregen en na veel overleg met mijn manager, Bob Savenberg, mijn familie en vrienden beslist om te springen en ervoor te gaan.

Als alleenstaande jonge mama deel je in je boek jouw persoonlijk verhaal. Wat mij opvalt is dat je op geen enkel moment een slecht woord over de papa van je zoontje zegt en ik merk ook weinig frustraties. Denk jij dan nooit aan de tweeoudergezinnen die samen kunnen opvoeden en vloek je dan niet eens binnensmonds?

Ik wou met dit boek mijn verhaal vertellen, niet dat van iemand anders. Ik wou niet met de vinger wijzen of een negatief beeld opspelden van iemand waarmee ik het mooiste cadeautje van de hele wereld deel. Vanaf het begin hebben wij afgesproken dat Emile ons hoogste goed blijft. Uiteraard is er aan het begin van zo’n periode ruzie en discussie, de situaties waarbij dat niet zo is zijn eerder schaars denk ik. Maar dat zijn momentopnames en dat heeft rust en tijd nodig. Ik zou het heel jammer vinden moest er in mijn boek een negatief beeld geschetst worden van Emile zijn papa. Ik besef dat er een moment komt dat hij ook gaat kunnen lezen en dan wil ik niet dat hij er een bittere nasmaak aan overhoudt. Want dit gaat ook over hem en hoe geweldig hij is.

Uiteraard zijn er momenten dat het makkelijker zou zijn om de dagelijkse taken te kunnen delen met 2. Op momenten wanneer hij of ik ziek zijn moeten we altijd puzzelen en zoeken. Dat staat ook in mijn boek, dat er momenten zijn dat alles makkelijker zou zijn met 2. Maar intussen geniet ik er eigenlijk enorm van om mijn eigen ding te doen. Emile zijn papa en ik hebben tijdens de week trouwens ook contact en ook Emile belt en facetimed zijn papa regelmatig. Heel belangrijk om hem ook aanwezig te laten zijn als hij er niet is.

“Momming on my own” is een soort opvoedingsboek. Wat maakt dit boek anders dan andere opvoedboeken?

Ik beschouw het niet als een opvoedingsboek. Ik deel mijn eigen ervaringen, hoe ik ermee omga en enkele handige hacks die het leven gewoon makkelijker maken. Ik ben zeker en vast niet altijd de meest pedagogisch verantwoorde mama en daar ga ik ook geen doekjes om winden. Ik doe gewoon wat werkt voor ons en dat staat ook zo beschreven. Ik denk dat het een mooie combinatie is van een persoonlijk verhaal met dagboekfragmenten, brieven aan Emile, alsook een boek met enkele tips, of hoe je er terug bovenop komt na een breuk die zo’n enorme impact heeft op je leven. Want mijn partner werd mijn ex, maar hij zal altijd papa blijven.

De eerste weken na de geboorte gingen niet zo vlot, las ik in je boek. Heb je tips voor toekomstige moeders in spé om deze periode te overleven?

Slaap! Haha. Zoveel mogelijk! Neen, ik denk dat de grootste tip die ik kan meegeven is, dat je even alles moet ondergaan, want geen enkel blogbericht, boek, podcast of advies van buren, vrienden, familie,.. kan je voorbereiden op dat moment. Hoe eindeloos die momenten toen duurden - ik dacht dat ik nooit nog ging slapen en wist niet wat er mij overkwam - ze zijn ook in een vingerknip voorbij. Maar dat weet je natuurlijk pas achteraf. Probeer ervan te genieten en als dat niet lukt, probeer ze te overleven.

Ik ben zelf lang single mom geweest maar wat zijn voor jou de voordelen bij het single mama zijn?

Wij leven volledig op ons ritme, we kruipen samen vroeg in bed ’s avonds, staan ’s morgens samen op. Ik hoef geen opvoedkundige strijd met iemand te voeren. Ik merk in mijn omgeving dat er koppels zijn die andere opvattingen hebben over de opvoeding van kinderen en daarover al eens durven discussiëren. Dat hoef ik niet te doen en dat geeft enorm veel rust. Bij ons allebei. Doordat ik met Emile alleen ben ken ik hem ook door en door, ’s avonds komen we thuis en ik heb geen volwassene om een conversatie mee te voeren, die voer ik met hem. Voor vele mensen lijkt het eenzaam, maar ik geniet ervan.

Je boek is heerlijk eerlijk, met humor. Kinder Bueno als ontbijt, elke week naar de McDonalds en de TV als hulpmiddel voor als je me time wil. Het is zo herkenbaar! Heb je het gevoel dat je een soort boegbeeld, mascotte aan het worden bent door zo’n open eerlijk boek te schrijven als single mom?

Het is nooit mijn bedoeling geweest om een boegbeeld te worden. Maar ik krijg wel heel vaak lovende berichtjes over mijn boek. Mensen die zoiets hebben van ‘oef, ik ben niet de enige’. Dat is altijd wel fijn. Ik heb ook best een groot bereik op Instagram en mensen die er de laatste 3 jaar zijn bijgekomen kennen enkel de single mom Julie. Voor hen lijkt het alsof het nooit anders is geweest. Ik denk doordat ik in al die tijd nog geen nieuwe partner heb gehad, ik misschien wel een beetje ‘de single mama van de sociale media’ geworden ben voor de mensen die mij volgen. Mensen die recent in deze situatie kwamen, komen dan ook al snel bij mij terecht en sturen mij berichtjes. Ik vind dat wel fijn dat ik voor sommigen ‘die persoon’ kan en mag zijn. Ik had er toen misschien ook wel nood aan.

Je bent ervan overtuigd dat je geen tweede kind wil. Hoe reageert jouw omgeving hierop?

Die lachen daar altijd eens goed mee als ik dat vol overtuiging zeg. ‘Wacht tot ge nog eens verliefd wordt’. Maar ik ben er vrij zeker van dat ik op dat vlak niet van gedacht zal veranderen. Ik word volgend jaar 31, ben 'uit de pampers', heb een gezond en tof kindje. Ik zie mijzelf niet meer opnieuw beginnen. Ik denk nu in een periode over ‘binnen 10 jaar’, dan ben ik 40, in de fleur van mijn leven, Emile op dat moment goed aan het puberen, dat lijkt mij héérlijk, ik kan niet wachten.

Hoelang heb je gedaan over het schrijven van je boek en had je ook een favoriete schrijfplek?

Het heeft ongeveer een jaar geduurd. Ik heb voor bepaalde delen wel hulp gekregen van Jeroen, een schrijver-vriend. Het liefst zat ik gewoon thuis met een koffietje in de living op momenten dat Emile er niet was.

Ben je zelf een lezer en zo ja, welke genre?

Ik ben wel een lezer, ik lees heel graag de boeken van Nicci French en Harry Potter. Mensen durven daar wel eens mee lachen maar dat zijn echt mijn lievelingsboeken.

Welk boek ligt er nu op je nachtkastje?

Het boek van de Volksjury, ik zit vaak lang in de auto en ben helemaal weg van hun podcast. Zij hebben een boek geschreven over moordzaken. Hun tweede boek is nu onderweg en staat op mijn verlanglijstje voor kerst.

Zijn er plannen voor een volgend boek of heb je nog andere toekomstplannen?

Momenteel doe ik het even rustig aan, ik schrijf voor mijzelf nog heel vaak in mijn dagboek of in mijn notities op mijn gsm. Ik geniet daar enorm van maar ik denk dat deze toch in mijn persoonlijk bezit blijven. Ik laat de toekomst een beetje op mij afkomen, ik doe mijn job heel graag en de kansen die ik ernaast krijg, grijp ik met 2 handen. Zo werd ik onlangs uitgenodigd in “De tafel van vier”, een programma met Gert Verhulst. Ik ging dood van de stress voor het begon, maar erna vond ik het zo fijn om te doen. Ook van fijne samenwerkingen met sociale media kan ik genieten. We zijn daar heel kieskeurig in en doen enkel wat echt ‘Julie’ is, dus van die projecten geniet ik echt en hoop ik dat er in de toekomst nog op mijn pad komen.

Als laatste: je boek eindigt met heel wat mom hacks om het leven van elke ouder gemakkelijker te maken. Welke mom hack is jouw favoriet?

Zonder twijfel de lego in een hoeslaken in de wasmachine. Ook Playmobil vliegt er op dezelfde manier in. Ik vind dat kleine speelgoed vaak zo snel vies worden omdat Emile er het hele land mee doorkruist en het overal meesleept. Hij heeft geen typische knuffel maar wel zijn vaste figuren die overal mee naartoe moeten, dus zonder twijfel die!

Julie, heel erg bedankt voor dit gesprek en nog veel succes in alles wat je doet!